بعد از 6 سال دوری از ورزش، حسین رضازاده حالا در سمت مسئول انجمن پاراوزنه برداری به ورزش برگشته و تجربه جدیدی را پشت سر می گذارد.
به گزارش "ورزش سه"، نزدیک به 20 سال از روزی که حسین رضازاده توانست در المپیک سیدنی جهان ورزش را با رکوردهای فوق العاده خود متحیر کند. سیر قهرمانی های این مرد سنگین وزن اردبیلی تا نزدیک المپیک 2008 پکن ادامه دار بود و او در این مسیر یک 2 طلای المپیک و 5 طلای جهانی در کارنامه خود ثبت کرد، اما به المپیک پکن نرسید.
خداحافظی از ورزش قهرمانی، آغاز مرحله جدیدی از زندگی برای حسین رضازاده بود که خیلی زود به سرمربیگری تیم ملی و سپس ریاست فدراسیون رسید. قویترین مرد سابق جهان که به خاطر تغییر اوزان وزنه برداری رکوردش در دسته 105+ کیلوگرم جهان و المپیک جاودانه شد، از سال های 88 تا 93 در راس فدراسیون وزنه برداری قرار داشت، تا اینکه به خاطر منع قانونی حضور اعضای شورای شهر در سمت ریاست فدراسیون ها، نتوانست به ریاستش ادامه دهد و جای خود را به علی مرادی داد.
با اینکه حسین رضازاده هنوز هم یکی از اعضای هیات رییسه کنفدراسیون وزنه برداری آسیا به شمار می رود، اما به خاطر رابطه نه چندان خوب خود با رییس فعلی فدراسیون 5، 6 سالی است که از وزنه برداری دور شده؛ اما حالا با یک سمت جدید به ورزش بازگشته است.
امروز حسین رضازاده با دریافت حکم از اسبقیان به عنوان سرپرست انجمن پاراوزنه برداری فعالیت خود را آغاز کرد؛ انجمنی که خودش معتقد است می تواند در آن موفقیت های خوبی کسب کند.
به همین بهانه دقایقی با حسین رضازاده همکلام شدیم. در ادامه مشروح صحبت های او با خبرنگار "ورزش سه" را می خوانید.
من با وزنه برداری بزرگ شدم و هر جایی بتوانم به این رشته کمک کنم، پا پیش می گذارم. شاید همیشه عادت کرده بودیم درباره المپیک صحبت کنیم، اما از الان من باید بگویم پارالمپیک چون مسئولیت انجمن پاراوزنه برداری را با پیشنهاد آقای اسبقیان قبول کردم. تصمیم گرفتم در این بخش خدمت کنم. پاراوزنه برداری هم مثل وزنه برداری در سال های اخیر همواره مدال های خوشرنگی در مسابقات جهانی و پارالمپیک کسب کرده و باعث شادی دل مردم شده است.
گل سرسبد این رشته هم مرحوم سیامند رحمان بود که با رکوردهای افسانه ای خود بارها برای کشورمان افتخارآفرین شد. او در پارالمپیک ریو رکوردهای فوق العاده ای زد. وقتی 7، 8 ماه قبل در مراسمی سیامند را دیدم، به من گفت برای رکوردشکنی دوباره در پارالمپیک توکیو برنامه دارد. متاسفانه این قهرمان بزرگ را از دست دادیم. وقتی این خبر را شنیدم خیلی ناراحت شدم و جایش همیشه بین ما خالی است. متاسفم حالا که اینجا هستم، نمی توانم با سیامند کار کنم.
حسین توکلی تا چند ماه قبل سرمربیگری تیم ملی پاراوزنه برداری را برعهده داشته، اما از این تیم جدا شده است. هنوز تصمیمی برای انتخاب کادرفنی جدید نگرفتم. سعی می کنم در هفته های آینده با پیشکسوتان و صاحب نظران در رشته پاراوزنه برداری مشورت کنم و بعد از هماهنگی با فدراسیون بتوانیم یک کادرفنی خوب را برای پارالمپیک توکیو انتخاب کنیم.
شاید برخی بگویند ریاست یک انجمن برای حسین رضازاده کوچک است، اما من خوشحالم که در این مقطع می توانم به جانبازان و معلولین خدمت کنم. کمک کردن به این دوستان آخرت هر فردی را می سازد و من هم امیدوارم بتوانم منشا خیر در این رشته باشم. من از 15، 20 سال قبل کارمند وزارت ورزش هستم و در چند سال اخیر هم در اداره کل تربیت بدنی اردبیل مشغول کار بودم. همچنین مشاور عالی فدراسیون پرورش اندام هم بودم، اما حالا خدا قسمت کرده و در انجمن پاراوزنه برداری هستم که ورزشکارانش از جنس خود من هستند.
وزنه برداری را همیشه پیگیری می کنم و تا حدودی در جریان وضعیت ورزشکاران هم هستم. من همچنان عضو هیات رییسه کنفدراسیون آسیا محسوب می شوم و حتی اسفندماه که مسابقات نوجوانان و جوانان در ازبکستان بود، من آنجا حضور داشتم. متاسفانه ارتباطی با فدراسیون ندارم چون دوستان از من دعوت به همکاری نکردند. نه تنها من بلکه ارتباط بین خیلی از قهرمانان همچون بهداد سلیمی، حسین توکلی و کوروش باقری با فدراسیون قطع شده است.
تعویق المپیک شرایط یکسانی برای همه کشورها ایجاد کرده و اینطور نیست که بگوییم فقط ورزشکاران ایرانی در محدودیت هستند. وزنه برداری ایران 2 سهمیه دارد و امیدوارم اول از همه بتوانیم سهمیه های خود را قطعی کنیم. وزنه بردارانی که برای المپیک انتخاب می شوند، باید خوب تمرین کنند و آسیب نبینند تا انشاالله با 2 مدال خوشرنگ از المپیک توکیو بازگردند.
در روزهای اخیر متوجه شدم که تاماش آیان بعد از بیش از 40 سال از فدراسیون جهانی وزنه برداری استعفا داده. البته او در انتخابات قبلی که بعد از المپیک ریو برگزار شد هم گفت که این دوره، آخرین دوره ریاستش است. با این حال اتفاقات طوری کنار هم قرار گرفت که تاماش آیان بعد از این همه سال با شکل خوبی از وزنه برداری نرفت. سن او بالاتر از 80 رفته بود و به نظر من در این سال ها زحمات زیادی برای وزنه برداری کشید. حتی به خاطر دوپینگ خیلی از وزنه برداران در دوره قبلی وزنه برداری را تهدید کردند که از المپیک حذف می شود، اما او اجازه چنین کاری را نداد. من که رفتار بدی از تاماش آیان ندیدم و نمی دانم اتهاماتی که به او درباره دوپینگ و مسائل مالی زده شده، چقدر صحت دارد.