بهبودی پیری و عملکرد ضعیف مغز

محققان در تحقیقات جدید دریافتند که درمان با هورمون می‌تواند روند کهنسالی و عملکرد ضعیف مغز را تسریع بخشد. به گزارش فارس به نقل از پایگاه خبری هلث دی نیوز آمریکا، تحقیقات جدید حاکی است درمان با هورمون آزادکننده هورمون رشد، حافظه و تمرکز بزرگسالان و افرادی که دارای علائم زوال ذهنی هستند را، بهبود می بخشد.

لورا بیکراستادیار روانپزشکی و علم رفتاری در دانشکده پزشکی دانشکده واشنگتن در سیاتل گفت: هدف مورد نظر "هورمون آزادکننده هورمون رشد" (GHRH) فقط یک قسمت خاص از مغز و بدن نیست بلکه تمام هورومونهای موجود در بدن و مغز و همچنین عملکرد سیستمی که در سن جوانی موجب می‌شود تا سلولها بتوانند کار برنامه ریزی شده خود را در هنگام تولد انجام دهند، تحریک می‌کند.

با کاهش سطح "هورومون آزاد کننده هورمون رشد" (GHRH) به دلیل بالا رفتن سن، سایر هورمونهای تحریک شده توسط GHRH هم مانند هورمون رشد و "فاکتور رشد شبه انسولین 1" نیز کاهش می‌یابد.

تمام این هورمونها در سلامت مغز نقش دارند و به نظر می‌رسد که کاهش سطح این هورمونها در ابتلا به بیماری آلزایمر موثر باشد.

محققان در این تحقیقات درصدد آن بودند که ببینند که آیا GHRH می‌تواند به درمان برخی فعالیتهای از دست رفته در افرادی که علائمی مشابه با اختلال خفیف ادراکی دارند کمک کند.

افرادی که دچار این شرایط هستند هنوز به بیماری آلزایمر دچار نشده‌اند اما از نظر حافظه و تمرکز دچار مشکل هستند. این افراد طبق گفته سازمان آلزایمر بیشتر در معرض این بیماری هستند.

به طور کلی 137 بزرگسال، از جمله 61 نفر مبتلا به اختلال خفیف ادارکی در این تحقیقات شرکت داشتند. این داوطلبان 55 تا 87 ساله و به طور متوسط 68 ساله بودند.

گروهی از این افراد که به طور تصادفی انتخاب شده بودند روزانه به مدت 20 هفته تزریق "هورمون آزادکننده هورمون رشد" را داشتند در حالی که گروه دوم تزریق پلاسسیبو داشتند.

آزمونهایی برای ارزیابی توانمندی ذهنی در شروع بررسی و در هفته‌های دهم، بیستم و سی ام بعد از شروع دوره درمان از شرکت کنندگان گرفته شد.

محققان متوجه شدند: بزرگسالان سالم و افراد مبتلا به اختلال خفیف ادراکی که از GHRH استفاده کرده بودند، بهتر شدند.

آنها در برنامه ریزی، سازماندهی، تمرکز و میزان تغییر از یک کار به کار دیگر- کارهایی که به طور گروهی به آنها کارهای اجرایی می گویند- بهبود حاصل کرده بودند.

علاوه بر این افراد تحت درمان با GHRH در حافظه کلامی هم بهبود جزئی داشتند.

درمان با GHRH سطح فاکتور رشد شبه انسولین1 (IGF1) را به میزان 117 درصد بالا برد.

IGF1 هورمونی است که همه ما از بدو تولد آن را داریم و میزان آن هماهنگ با رشدمان افزایش می‌یابد تا اینکه در اوایل دهه 50 زندگی میزان رو به کاهش می رود.

این ماده برانگیزنده تمام رشدها در بدن و مغز است اما در صورت بالا رفتن افراطی میزان IGF1 فرد دچار سرطان خواهد شد.

افراد مبتلا به آلزایمر دارای سطوح پایین IGF1 هستند.

بیکر گفت: مزایای حاصله از این شیوه درمانی تا زمانی طول می‌کشد که فرد به درمان خود ادامه دهد. در صورت توقف درمان این مزایا به تدریج کاهش می‌یابد.‌

سطوح انسولین نیز در طول دوره درمان با GHRH تنها در گروهی که دچار مشکلات حافظه بودند کاهش یافت.

ممکن است این امر به این دلیل باشد که بدن درصدد جبران کمبود انسولین در مغز افراد مبتلا به مشکلات حافظه است.

انسولین کمک می کند تا گلوکز (شکر) وارد سلولها شود و سوخت لازم را برای آنها فراهم کند