انسان به استثنای نیازی که به منابع اسید لینولئیک دارد، از چربی رژیم غذایی بی نیاز است. غذاهیی که 2% کالری آنها از اسید لینولئیک بدست می آید، احتیاجات بدن را تامین می کنند.
ولی چون چربی یک منبع متراکم انرژی است، بدن می تواند بی اینکه مقادیر زیادی غذا مصرف کند، با مصرف مقدار کمی از ان، احتیاجات کالریکی خود را تامین نماید. در حال حاضر به علت افزایش مصرف کالری و احتمالا اثر سوء غذاهای پر چربی در بیماری های تصلب شرائین، تامین بیش از 40% کالری از چربی، مورد بررسی قرار گرفته است. متخصصان تغذیه پیشنهاد می کنند که اگر مقدار چربی در حدی باشد که بتواند 25 تا 35 درصد کالری تولید کند، از نظر سلامتی مناسب تر است، زیرا این مقدار چربی معمولا اسیدهای چرب اساسی را برای بدن تهیه و به جذب ویتامین های محلول در چربی کمک می کند.
در بعضی حالات لازم است که مقدار چربی موجود در غذا تقلیل یابد، مثلا در بیماری کیسه صفرا، صفرا به مقدار کمی ترشح می شود که در این صورت باید مقدار چربی غذا را کاهش داد، به طوری که فقط 10% کالری از ان تامین شود، یا اینکه از چربی های امولسیون شده استفاده کرد.
اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه و متوسط، در غیاب صفرا می توانند جذب شوند. همچنین این رگ ها از طریق سیاهرگ باب وارد کبد می شوند و در آنجا به جای اینکه در چربی بافت شرکت کنند، برای تولید انرژی مصرف می شوند، بنابراین برای درمان استئاتوره به جای کم کردن مقدار کل چربی رژیم غذایی، می توان از این اسیدها استفاده کرد.
بعضی اختلالات جذبی از قبیل ورم ایلئوماز جذب چربی جلوگیری می کند و در نتیجه ممکن است تا 60 گرم چربی در مدفوع ظاهر شود در صورتیکه در حالت طبیعی این مقدار 2 تا 5 گرم است، و تا زمانی که این بیماری درمان نشده باشد، بیمار باید تا جاییکه می تواند چربی مصرف کند زیرا در صورت محدود کردن زمان ان، مقدار کالری و جذب ویتامین های محلول در چربی نیز کم خواهد شد.
در هیپرلیپیمی که مقدار بعضی چربی ها در خون افزایش می یابدف باید مقدار و نوع چربی های غذایی را محدود کرد البته در بعضی نمونه های هیپرلیپیمی تغییرات غذایی، تاثیری در انها ندارد و فقط با دارو درمان می شود.
لزوم محدودیت مصرف چربی در بعضی حالات مانند آماس کبدی، سیروز کبدی و یرقان در حال حاضر مورد بررسی است.