گروهی ورزش کنید

عضو هیات علمی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: توصیه می​شود افراد در هر سنی به صورت گروهی ورزش کنند.

مهدی ضرغامی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه خوزستان، اظهار کرد: در لذت بردن، هورمونی به نام اندورفین در بدن ترشح می​شود که از خانواده مورفین است. در حقیقت بدن خود مورفین درست می​کند. این هورمون زمانی که انسان فعالیت می​کند، ترشح می​شود.

وی ادامه داد: با این حال، این ترشح باید به اندازه باشد تا ایجاد لذت کند و باعث خستگی مفرط نشود، کما این‌که دیده می​شود قهرمانان در هنگام تفریح به مراتب بیشتر از زمان تمرین لذت می​برند، بنابراین همواره به مردم توصیه می​کنم که به صورت همگانی ورزش کنند و جایی که ورزش می​کنند مکانی سرسبز و دارای هوای خوب باشد. زمانی که ارتباطات اجتماعی افراد در چنین فضاهایی شکل بگیرد و لذت به انسان دست دهد، طبیعتا اندورفین ترشح می​شود و باعث می​شود این لذت پایدار باشد. افراد زمانی که ورزش می​کنند تا ظهر سر حال هستند و این سر حال بودن به این معنا است که آن‌ها از ورزش لذت برده​اند.

این مدرس تربیت‌بدنی با بیان این‌که لذت بردن می​تواند متغیرهای زیادی داشته باشد، افزود: یکی از متغیرها این است که زمان خستگی را دیرتر می​کند، دوم این‌که خود انسان با خوشحالی رفتار می​کند و دلیل این امر نیز ترشح اندورفین است.

ضرغامی اظهار کرد: در روانشناسی گفته می​شود، هر موقع غمگین هستی یا دلت گرفته است به پارک برو. دلیل این امر آن است که پارک محلی سرسبز است و حالت خوشی به انسان دست می​دهد و همین بازخوردی که از محیط پیدا می​کند، اثر مثبتی روی انسان گذاشته و باعث ترشح اندورفین می​شود.

وی در پاسخ به سوالی در خصوص این‌که چگونه می​شود در افراد غیر ورزشکار، علاقه به ورزش ایجاد کرد؟ گفت: این مساله برای سنین مختلف متفاوت است؛ بچه​ها خود ذاتاً، فطراً و طبیعتاً دوست دارند بازی کنند. هر چقدر هم به او گفته می​شود بازی نکن ولی باز هم علاقه در او وجود دارد، به همین دلیل در روانشناسی گفته می‌شود کودکان خود به خود ورزش خواهند کرد و فقط باید بستر مناسب برای آن‌ها فراهم شود تا دچار آسیب نشوند. بنابراین و با توجه به محدودیت​های حرکتی موجود در زندگی آپارتمان​نشینی، طبق قانون شرعی مجتمع​های پارک و ورزشی باید در گوشه کناره شهر موجود باشند تا به نوعی این بسترها فراهم شوند.

این مدرس تربیت‌بدنی ادامه داد: از طرفی در جوانان و نوجوانان باید ایجاد انگیزه کرد، یعنی شناخت عقلانی برای آن‌ها به وجود بیاوریم تا بپذیرند و خودشان از درون تمایل به این کار داشته باشند و برای این کار وقت و برنامه بگذارند. یکی از مشکلات ما این است که برنامه​ریزی روزانه، هفتگی و حتی ماهانه هم نداریم ولی در کشوری مثل آلمان برنامه​های ورزشی، جزو ضرورتهای زندگی آن‌ها ا‌ست. زمانی که برنامه وجود داشته باشد در نهایت به جایی می​رسد که افراد عادت می​کنند. یکی از خوبی​های ورزش این است که زمانی که فرد ورزش می​کند بعد از مدتی جزو عادت​های او می​شود و اگر مدتی ورزش نکند احساس کسالت و کرختی می​کند، بنابراین ورزش خود اعتیادآور است.

وی خاطرنشان‌کرد: باید به جوانان آگاهی لازم داده شود و فرهنگ​سازی لازم نیز انجام شود و از طرفی نیز در مدارس، نوجوانان را تشویق کنیم. ما نباید جنبه​های قهرمانی ورزش را مدنظر قرار دهیم. اگر ورزش عام شود ناخودآگاه قهرمانی هم از دل آن بیرون می​آید، بنابراین برای نوجوانان و جوانان در مدارس باید زمینه ورزش​های تفریحی فراهم شود و جوانان به فعالیت‌های لذت​بخش مانند شنا و کوهنوردی بپردازند.

ضرغامی در ادامه در خصوص ایجاد علاقه به ورزش در کهنسالان هم گفت: برای این دست از افراد باید ضرورت مطلب به آن‌ها گوشزد شود تا بتوان علاقه را در آنها ایجاد کرد. از آن‌جا که کهنسالان فقر حرکتی دارند می​توان با گوشزد کردن ضرورت ورزش برای آن‌ها، کاری کرد که به ورزش علاقه‌مند شوند. به عنوان مثال به آن‌ها گفته شود ورزش نکردن عواقبی مانند بالا رفتن فشارخون و چربی را در پی دارد و ممکن است باعث مشکلات قلبی و عروقی شود، بنابراین با هشدار می​توان آنها را به ورزش کردن راغب کرد.

وی عنوان کرد: برای این‌که افرادی که تازه ورزش را شروع کرده​اند، از آن زده نشوند باید دید در چه سنی هستند؛ اگر گروه سنی جوانان هستند که باید تشویق شوند تا زده نشوند. دانشگاه بهترین مقطع سنی است چرا که جوان رشد کافی کرده است و باید به آگاهی لازم برسد و این‌جا وظیفه دانشگاه این است که آن‌ها را به آگاهی لازم برساند.

عضو هیات علمی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز تصریح کرد: به صورت ویژه به کودکان و بزرگسالان توصیه می‌کنیم حتما گروهی ورزش کنند. کودکان چون در سن رشد هستند باید مهارت​های تعامل و نشست و برخاست را یاد بگیرند چرا که کودکان اگر انفرادی ورزش کنند، بعدها شخصیت تک​فردی پیدا می​کنند. از سوی دیگر، یکی از مشکلات کهنسالان ما این است که خانه‌نشین می‌شوند و از جامعه دور خواهند شد، بنابراین بهتر است که در قالب ورزش دور هم جمع شوند و ورزش کنند.