گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

مطالب علمی و پژوهشی در زمینه ورزش

کدام آسیب ها درکدام ورزش ها بیشتر است؟

ورزشکاران رشته های ورزشی که دارای برخورد هستند مانند فوتبال، اسکی روی یخ، هندبال، بسکتبال، راگبی و اسکی بیشتر در معرض آسیب و مصدومیت هستند.از جمله این آسیب‌ها، آسیب های مفصل زانو است.آسیب های رباط بیشتردرورزش هایی که دارای برخورد هستند وجود دارد اما ممکن است بدون هیچ گونه تماس بدنی مانند چرخش و حرکت هایی که فراتر از دامنه طبیعی حرکت است بوجود آید.کار رباط های مفصل زانو حفظ پایداری مفصل است و هرچه فشار قویتری بر مفصل وارد شود رباط ها بیشتر در معرض آسیب دیدگی شدیدتری قرار می گیرند.از مهمترین علائمی که می توان برای آسیب رباط زانو برشمرد عبارتند از:زمانی که مفصل حرکت داده می شود یا تحت فشار است درد ظاهر شود، همچنین حساسیت موضعی، محدودیت حرکت، تورم در مفصل زانو، ناپایداری مفصل زانو مانند خالی کردن زانو.

آسیب های مفصل زانو درورزش ها شایع است اما می توان دفعات و دوران مصدومیت را کاهش داد.در کشورهای اروپایی به این مسائل رسیدگی زیادی می شود وقتی ورزشکاری آسیب می بیند میزان استراحت،‌ خواب، تغذیه، اعصاب آرام و تمرین های بدنسازی زمان مصدومیت را کاهش می دهد، حال که در کشور ما ایران به این نکات توجه چندانی نمی شود حتی بعضی از بازیکنان به دلایل مختلفی ازبدنسازی فرارمی کنند و نمی دانند با این کار به بدن خود آسیب می رسانند.به طور مثال می توان مسابقات فوتبال که فشار آن درایران و حتی آسیا به مراتب کمتر از اروپا بوده نام برد با این حال مصدومیت رباط دارد به یک مصدومیت عادی و فراگیر در فوتبالیست ها تبدیل می شود پس مربیان و مسئولان ورزشی باید به این نکات توجه کافی را بکنند.هرچه درمان این آسیب ها زودتر شروع شود بهبودی آن نیز سریع تر اتفاق می افتد.پس ورزشکاران باید به پزشک مربوطه مراجعه کنند و وی با معاینات لازم درمان را شروع می کند.پزشک ممکن در آسیب رباط، دوری از انجام فعالیت های ورزشی در زمانی که هیچ گونه ناپایداری در مفصل زانو وجود نداشته باشد، تجویز کند و در بعضی مواقع یک بانداژ حمایتی گچی برای مدت چند هفته مورد استفاده قرار می گیرد.ازدیگر اقدامات درمانی، پزشک اقدام به عمل جراحی می کند.پس از جراحی 3 تا 6 هفته نیز زانو بی حرکت باید باشد و می توان از بانداژ گچی استفاده کرد. به منظور حفظ عملکرد عضله ران به تمرین های پیوسته یا عضله های جلو و پشت ران اهمیت و تاکید می شود.این تمرین ها زمانی که پا در گچ است باید انجام شود.

پس ازاینکه گچ پا را بازکردند باید تمرین های افزایش قدرت عضله ها، توان و افزایش دامنه حرکتی در مفصل زانو با برنامه تمرینی توصیه می شود.زمانی که عمل جراحی صورت گرفت قدرت بازسازی رباط های مفصلی زانو به مدت یک سال کم خواهد بود و ورزشکار برای برگشت به سر تمرین باید با پزشک مشورت کرد، اما اگر ورزشکار به پزشک دسترسی نداشته باشد و مراجعه نکند و پس از یک دوره استراحت کوتاه دوباره به فعالیت ورزشی و شرکت در تمرین و مسابقه را از سر گیرد با آسیب های بیشترو شدیدتری مواجه می شود و پایدارکننده های رباطی، دیگر کارایی لازم را ندارند و وضعیت فرد بدتر می شود.