والدین ناشنوا و ارتباط زبانی با فرزند

با پیشرفت پزشکی و رواج روش‌های بسیار مهم و مفید غربالگری، معمولا نوزادان کم یاناشنوا خیلی زود مورد شناسایی قرارگرفته و برای آنان روش‌های درمانی مانند جراحی و یا روش‌های دیگری چون استفاده از سمعک توصیه می‌شود تا در بهترین و مناسب‌ترین زمان بتوانند از موهبت زبان برخوردار شوند.

اما در این میان موردی که کمتر به آن توجه می‌شود،والدین ناشنوایی است که صاحب فرزند می‌شوند و البته که این والدین در ارتباط گرفتن با فرزندان‌شان و نیز سخن گفتن با آنان دچار مشکلات ویژه‌ای هستند. چنین والدینی در صورتی‌که شناسایی شوند و خود یا اطرافیان‌شان از این آگاهی برخوردار باشند که از مشاوره‌های مرتبط کمک بگیرند، می‌توانند به کمک زبان اشاره با فرزندان خود ارتباط برقرار کنند، ارتباطی که البته دیر اتفاق می‌افتد، چون باید در کنار این والدین افرادی باشند تا به فرزندان آن‌ها زبان سخن گفتن با کلمات را بیاموزند و لاجرم این فرزندان معمولا دوزبانه هستند؛ هم زبان معمول و سخن گفتن با کلمات را می‌آموزند و هم زبان اشاره را برای ارتباط گرفتن با والدین خود.

اما اخیرا کارشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که حتی همین والدین نیز با استفاده از زبان اشاره می‌توانند برای کودکان خود داستان بگویند و ترجیحا کتاب بخوانند. استفاده از این روش به ارتباط عاطفی این والدین و فرزندان‌شان کمک بسیاری می‌کند و موجب می‌شود آنان راحت‌تر مسائل خود را با یکدیگر در میان بگذارند، ضمن این‌که کودک می‌تواند از نعمت همراهی با والدین خود رد مطالعه کتاب نیز برخوردارشود.

البته کتاب‌خوانی توسط والدین برای فرزندان، رفتاری است که هر خانواده‌ای باید آن‌را درپیش گیرد و امر کتابخوانی توسط والدین موجب می‌شود فرزندان در آینده به افرادی کتاب خوان و صاحب دانش و آگاهی بدل شوند.