گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

مطالب علمی و پژوهشی در زمینه ورزش

بیماری «دیابت نوع یک»، متأثر از عوامل محیطی و وراثت

از یک سو،ژن های متعددی در ایجاد زمینه ژنتیکی ابتلا به بیماری «دیابت نوع یک» نقش دارند و از سوی دیگر، عوامل محیطی گوناگونی، مانند: بیماری های ویروسی، پروتئین های شیر گاو و ترکیبات «نیتروز اوره» در بروز این نوع بیماری، تأثیر دارد.

به گزارش آفرینش وبه نقل از "و ب دا "دکتر عبداله دیدبان، فوق تخصص غدد کودکان و نوجوانان و اختلالات متابولیک، ضمن بیان مطلب فوق، درباره علت بیماری مذکور گفت: «دیابت نوع یک» که قبلاً به آن «دیابت وابسته به انسولین» (IDDM) می گفتند، اغلب در بچه ها و جوانان مشاهده می شود.

وی با بیان اینکه این بیماری ناشی از تخریب سلول های بتای جزایر لانگرهانس غده پانکراس می باشد که موجب فقدان یا کاهش انسولین مورد نیاز بدن برای ورود گلوکز به داخل سلول ها می شود؛ اظهار کرد: به طور دقیق مشخص نیست که چه عاملی باعث تخریب سلول های مترشحه انسولین در پانکراس می شود، اما مجموعه ای از عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیکی را مؤثر می دانند.

به گفته این پزشک فوق تخصص، در انسان ها حجم سلول های بتا در بدو تولد طبیعی است، ولی به علت تخریب خودایمنی - که طی ماه ها و سال ها رخ می دهد - این سلول ها به تدریج از بین می روند و در نتیجه ترشح انسولین رو به کاهش گذاشته، بدن شخص نیاز به دریافت انسولین خارجی پیدا می کند.

وی اضافه کرد: تا زمانی که قسمت اعظم سلول های بتا تخریب نشده (حدود 80 درصد)، علایم بالینی دیابت آشکار نمی شوند و البته در ادامه، این بیماری، روند خودایمنی بقیه سلول ها را نیز تخریب کرده و شخص به تدریج دچار فقدان انسولین می شود.

فقدان انسولین در خون، عامل افزایش گلوکز

دکتر دیدبان، عدم وجود انسولین در خون را موجب افزایش قند خون ناشتا ذکر کرد و با بیان اینکه ذخیره نشدن گلوکز در کبد پس از خوردن غذا، سبب افزایش «قند خون پس از غذا» می شود؛ گفت: از آنجایی که انسولین، تولید گلوکز از منابع دیگر را نیز کنترل می کند، در غیاب انسولین، تولید گلوکز از اسیدهای آمینه و همچنین شکستن مولکول های بزرگ به گلوکز بیشتر شده و همین موضوع باعث افزایش بیشتر گلوکز خون می شود. وی ادامه داد: در صورت افزایش گلوکز خون و رسیدن آن به آستانه کلیوی (mg/dl ، 180-200 ) مقداری از گلوکز وارد ادرار می شود که به آن گلیکوزوری گفته می شود و از علائم بیماری دیابت است.

این متخصص، با عنوان کردن این موضوع که در فقدان انسولین (برای تولید انرژی)، مولکول های چربی، شکسته شده و اجسام کتونی تولید می کنند؛ اظهار کرد:اجسام کتونی یک سری مواد اسیدی هستند که تجمع بیش از حد آنها در خون به تعادل اسید و باز بدن آسیب وارد کرده و موجب ایجاد حالتی به نام کتواسیدوز دیابتی (DKA) می شود که از علایم آن می توان به تهوع، استفراغ، درد شکم، بالا رفتن سرعت تنفس، بوی تنفس میوه گندیده و در صورت عدم درمان، تغییر سطح هوشیاری، کما و مرگ اشاره کرد.

دکتر دیدبان گفت: میزان شیوع «دیابت نوع یک» بسیار کمتر از « نوع دو» می باشد و حدود پنج تا 10 درصد از کل موارد دیابت را « نوع یک» تشکیل می دهد.

علائم

این پزشک فوق تخصص غدد کودکان و نوجوانان و اختلالات متابولیک، علائم بیماری را شامل موارد زیر معرفی کرد:

پُرادراری (دفع زیاد ادرار) که گاهی پُرادراری در کودکان(بویژه کوچک ترها)، به صورت شب ادراری ظاهر می‌شود.

پُرنوشی (دریافت زیاد مایعات).

کاهش وزن (با وجود دریافت غذا).

پُرخوری (مصرف زیاد موادغذایی).

ضعف، خستگی و تغییرات خُلق و خو، مانند: زودرنجی، تندخویی.

تشخیص

به گفته این پزشک فوق تخصص، وجود «دیابت نوع یک» زمانی تشخیص داده می شود که قند خون ناشتا، بیشتر یا مساوی mg/dl 126 باشد.

وی افزود :در این حالت، قند خون تصادفی ( وسط روز) بیشتر یا مساوی mg/dl 200 همراه با علائم دیابت است و در روزهای مختلف نیز تکرار می شود.

وی انجام تست تحمل گلوکز خوراکی را راه دیگر تشخیص عنوان کرد و گفت: بیماری دیابت وقتی تأیید می شود که نتیجه این تست (دو ساعت بعد از خوردن قند)، بیشتر یا مساوی mg/dl 200 باشد. دکتر دیدبان اضافه کرد که این تست هزینه بیشتر و اهمیت کمتری دارد و در مورد کودکان، به طور معمول، نیاز به انجام این تست نیست..

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد